Kostka śmierci - Kenneth B. Andersen [recenzja]

Filip Engell – niedoszły władca Otchłani – powrócił do swojego normalnego, śmiertelnego życia. Jednak czas spędzony w Piekle zmienił go nie do poznania; to już nie ten sam miły i uczynny chłopak. Coraz częściej daje o sobie znać ciemna strona jego osobowości. Co ciekawe, tęskni on za miejscem, z którego udało mu się dopiero co wyrwać. No i za piękną Satiną... chyba głównie za nią. Na jego szczęście (a raczej nieszczęście) otrzymuje on ofertę nie do odrzucenia – możliwość powrotu na włości Lucyfera. Nie jest to bynajmniej wycieczka. Sprawa jest naprawdę poważna – ktoś okradł Śmierć. Mortimer wzywa Filipa, by ten odnalazł jego stuścienną kostkę – artefakt o niezwykłej mocy, służący do obliczania długości ludzkiego życia. Engell razem z Satiną wyruszają na poszukiwania tytułowej kostki śmierci; przedmiot trzeba jak najszybciej znaleźć, w przeciwnym wypadku światu grozi prawdziwa katastrofa – epidemia nieśmiertelności.

„Kostka śmierci”, kontynuacja „Ucznia diabła”, to lektura równie pasjonująca, ekscytująca i przewrotna jak jej poprzedniczka. Andersen potwierdza tylko swój talent pisarski i umiejętność kreowania barwnych i wciągających opowieści. Fabuła w drugim tomie jest spójna, klimatyczna i odpowiednio prowadzona, ale też dużo bardziej ponura i odmalowana w ciemniejszych kolorach, a zważywszy wokół jakich spraw się kręci, wydaje się to pożądane. Na pierwszy plan wysuwa się postać Mortimera, czyli Śmierci, dotąd słabo przedstawiona i opisana. Filip w trakcie poszukiwań kostki nie tylko lepiej ją poznaje, ale również dowiaduje się o sobie rzeczy, których by nie podejrzewał. Sytuacje, w jakich się znajdzie będą wymagały od niego wiele poświęcenia i wyrzeczeń oraz podejmowania trudnych decyzji.

Treść „Kostki…” jest równie zajmująca i wciągająca, jak „Ucznia”. Intryga jest sprawnie i kunsztownie prowadzona od samego początku i trzyma cały czas w napięciu. Mamy kilka naprawdę niespodziewanych zwrotów akcji i przełomów w fabule, dzięki którym nie wiadomo jak to wszystko się zakończy. Prosty i zrozumiały język, odpowiednia doza czarnego humoru i dobre dialogi umożliwiają przyjemną lekturę.  Bohaterowie w trakcie „śledztwa” przemierzają tereny Piekła dotąd nieznane, ale i miejsca zupełnie nowe, jak choćby Czyściec. Każde z nich dostarcza nowych wiadomości na temat świata, po którym poruszają się bohaterowie. Liczne opisy, jakie pojawiają się w trakcie tej podróży są dopracowane i wiarygodne, co pozwala bez problemu wyobrazić sobie jak to wszystko mogłoby wyglądać.

Wieź między Filipem i Satiną jeszcze bardziej się zacieśnia. Wątek miłosny jest dobrze wkomponowany w cała historię i bardzo taktownie przedstawiony. Po raz kolejny znajdziemy w książce refleksje na temat życia, a w szczególności rodziny i tego, jak jest ważna. Bardzo dużo uwagi poświęca Andersen śmierci, temu, czym jest i jak ją pojmują ludzie. Wszystko to przedstawione jest przejrzyście i zrozumiale.

Kolejna część cyklu „Wielka wojna diabłów”, jako kontynuacja wypada dobrze. Lektura znowu dostarcza mnóstwa rozrywki i pozwala ciekawie spędzić czas. Idealna pozycja dla osób, szukających czegoś lekkiego do czytania.

Recenzja ukazała się na portalu:

Autor: Kenneth Boegh Andersen
Wydawnictwo: Jaguar
Seria: Wielka wojna diabłów (#2 w serii)
Tłumaczenie: Frank Jaszuński
Miejsce wydania: Warszawa
Tytuł oryginalny: Der store djaevelkrig: Doedens terning
Format: 135x200 mm
Oprawa: miękka
ISBN-13: 978-83-7686-052-7
Wydanie: I
Data wydania: czerwiec 2011

Książka do kupienia w promocyjnych cenach w księgarni: